Την περίοδο 1950-51 οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το τοπικό πρωτάθλημα (γιατί αρνήθηκαν να δώσουν μια κρίσιμη σειρά αγώνων στο Πασαλιμάνι, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, εξέλιξη που έφερε το μηδενισμό τους), αλλά στο πανελλήνιο έκαναν περίπατο.
Αήττητοι, με σύνολο πόντων 295-188, οι «πράσινοι» απέδειξαν πανηγυρικά ότι ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Στο δυναμικό του πρωταθλητή συμμετείχαν οι: Λάμπρου, Μήλας, Καράλης, Ματθαίου, Αρβανίτης, Καλλιγέρης, ΄Οβεν, Παπαθεοχάρης, Θεοφάνης, Τρύπος, Βιθυπούλιας, Κονίδης, Φιλίππου, Γιαξίμης, Γεννηματάς.
Το 1952 η εθνική συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι έτσι δεν διεξήχθη πανελλήνιο πρωτάθλημα, ενώ μια σεζόν αργότερα ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τον Πανελλήνιο με 61-54 στο καθοριστικό παιχνίδι-τίτλου κι έτσι περιορίστηκε στη 2η θέση.
Οι «πράσινοι» επέστρεψαν στους τίτλους την περίοδο 1953-54. Ο Παναθηναϊκός κατακτά τον τίτλο χωρίς να γνωρίσει ούτε μία ήττα, έχοντας επτά νίκες και σύνολο πόντων 484-332, κερδίζοντας μάλιστα την μεγάλη ομάδα του Πανελληνίου δύο φορές (70-58, 75-53). Την ομάδα αποτελούσαν οι έμπειροι: Φ. Ματθαίου, Ν. Μήλας, Αλ. Καράλης, Στ. Αρβανίτης, Γιαξίμης, Βαριάς, Κονίδης, Γιαννόπουλος, Σταματίου, Μαλακατές, Κυμάνης, πλαισιομένοι από τους νέους και ταλαντούχους: Κουκόπουλο, Ταβουλάρη, ΄Οβεν
Η περίοδος 1954-55 δεν ήταν καλή για τον Παναθηναϊκό, αφού δεν κατάφερε να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, παίρνοντας τελικά την 4η θέση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο ντέρμπι μεταξύ Πανελληνίου και ΠΑΟ οι «πράσινοι» διασύρθηκαν (104-75), με τους Κυψελιώτες να «φωνάζουν» για τη δυναμική τους, που εν τέλει τους οδήγησε στον τίτλο.
Την περίοδο 1955-56 δεν πραγματοποιήθηκαν εσωτερικές διοργανώσεις λόγω της επικείμενης συμμετοχής (που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε) της εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μελβούρνης. Πλέον η κατάσταση άρχιζε να δυσκολεύει στον ΠΑΟ, αφού η ομάδα που μεγαλούργησε τη δεκαετία του ’50 έδειχνε σημάδια παρακμής, ενώ οι αντίπαλοι είχαν προοδεύσει αρκετά. Ο ΠΑΟ έμεινε χωρίς τίτλο μέσα στο υπόλοιπο της δεκαετίας, μιας και Πανελλήνιος, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ είχαν δυναμώσει αρκετά.
Η σεζόν 1956-57 αποδείχθηκε καταστροφική για το πρεστίζ του Παναθηναϊκού που τερμάτισε 6ος στο τοπικό πρωτάθλημα, μ’ αποτέλεσμα να μην προκριθεί καν στη τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος. Την επόμενη περίοδο ο σύλλογος έκανε το βήμα παραπάνω, παίρνοντας την πρόκριση (με την …ψυχή στο στόμα, βέβαια) στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, αλλά κι εκεί περιορίστηκε στην 5η θέση, με 3 νίκες και 3 ήττες. Η μοναδική αναλαμπή ήταν η νίκη (56-42) επί της πανίσχυρης ΑΕΚ, που γνώρισε μία και μοναδική ήττα από τον ΠΑΟ.
Την περίοδο 1958-1959 ο Παναθηναϊκός έκανε ακόμα ένα βήμα προς τα πίσω, αφού καταποντίστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα με συνέπεια για μια ακόμα φορά να μην προκριθεί στη τελική φάση του πανελληνίου. Στο τοπικό πρωτάθλημα (που έπαιζαν ομάδες από Αθήνα/Πειραιά), οι «πράσινοι» είχαν 7 νίκες σε σύνολο 18 αγώνων με αποτέλεσμα να βυθιστούν στην 8η θέση, κάνοντας φανερό ότι περνούσαν περίοδο παρακμής. Μετά την αποχώρηση του Φαίδωνα Ματθαίου οι «τριφυλλοφόροι» είχαν πρόβλημα στη θέση του σέντερ και δεν υπήρχε η διάθεση και το μεράκι από πλευράς διοίκησης ν’ ακολουθηθεί η πρόοδος των άλλων ομάδων (ΑΕΚ και Πανελληνίου κυρίως) που είχαν ξεπεράσει σε δυναμική τον ΠΑΟ.
Η χρονιά 1959-60 δεν ήταν πετυχημένη, αφού ο σύλλογος για μια ακόμα φορά δεν μπόρεσε να προκριθεί στη τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, μ’ ένα πρωτοφανές αρνητικό ρεκόρ , αφού σε εννέα παιχνίδια οι «τριφυλλοφόροι» γνώρισαν ισάριθμες ήττες.
Πηγή: leoforos.gr
Ετικέτες: Ιστορία μπάσκετ. Μπάσκετ.
