Τα πέντε γκολ του «Μητσάρα»

Στις 10 Οκτωβρίου του 1990 ο Δημήτρης Σαραβάκος πέτυχε ένα μοναδικό ρεκόρ σκοράροντας πέντε φορές με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας…

Πενταρέ από τον αγαπημένο «Μητσάρα» της εξέδρας του Παναθηναϊκού

Είναι στατιστικά βέβαιο πως την ίδια ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, σε κάποια παμπ της επαρχίας Västergötland στο «μακρινό Βορρά» όλο και κάποιο σουηδικό στόμα ψελλίζει το όνομα «Saravakos«. Τρώγοντας παραδοσιακά Köttbullar και τσουγκρίζοντας τα ποτήρια τους με Brännvin, οι ντόπιοι κάτοικοι διηγούνται ιστορίες για τον Ούλοφ Πάλμε, τραγουδάνε παλιά κομμάτια των ABBA αλλά και θυμούνται τις τρεις ντρίμπλες σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα και το σουτ-ξυράφι του «μικρού» που σφήνωσε την μπάλα στο σίδερο του Ραβέλι, πριν 21 χρόνια…

Κατηφορίζοντας νοτιότερα, στην πρωτεύουσα του Πιεμόντε, εκεί όπου ο ποταμός Πάδος συναντά τις Άλπεις, μία παρέα Τορινέζων, βγαίνοντας από τη Mole Antonelliana, το σημερινό Μουσείο Κινηματογράφου, φέρνουν στο μυαλό τους το «κινηματογραφικό» γκολ του Μητσάρα στον Στέφανο Τακόνι το 1987 απέναντι στη Γιουβέντους και το ασύλληπτο «σκρομπ» στο «Γ» του Σιλβάνο Μαρτίνα, πορτιέρο της Τορίνο, δύο χρόνια πριν. Το δεξί πόδι του Δημήτρη είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ιταλία, και μαζί του γλυκάθηκε η οικογένεια Ανιέλι. Τελικά όμως το πόδι του «μικρού» δε θα πατήσει ποτέ το δεξί πεντάλ μιας Ferrari Testarossa από τον τεράστιο στόλο των αφεντικών της «Μεγάλης Κυρίας» και η πολυθρύλητη μεταγραφή -ευτυχώς- δε θα γίνει ποτέ.

Ακόμα νοτιότερα όμως, εκεί που εκβάλλει η οδός Πειραιώς αγκαλιάζοντας τις όχθες του Νέου Φαλήρου, οι μνήμες είναι ακόμα πιο έντονες. Εκεί το όνομα «Σαραβάκος» προκαλούσε ανέκαθεν τρόμο και απόγνωση. Πριν από κάθε παιχνίδι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού, η κατανάλωση ηρεμιστικών φαρμάκων αυξανόταν επικίνδυνα στα πέριξ του επινείου, σε σημείο οι μόνοι που έτριβαν τα χέρια τους να είναι οι κατά τόπους φαρμακοποιοί, καθώς οι πελάτες γίνονταν όλο και περισσότεροι.

Ο καλύτερος πελάτης όμως για τον Δημήτρη Σαραβάκο ήταν η ομάδα με τις ερυθρόλευκες ριγέ φανέλες. Και πώς να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο όταν στην καριέρα του ο 78 φορές διεθνής με την Εθνική Ελλάδας, (22 τέρματα), ξετίναξε συνολικά (σε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ)17 φορές τα πειραϊκά δίχτυα, παρά το γεγονός πως δεν υπήρξε ποτέ κλασσικός σέντερ φορ!

Ξεκινώντας την καριέρα του στον Πανιώνιο, όπου αγωνίστηκε για 7 χρόνια (1977-1984), μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1984. Άπό τη στιγμή εκείνη η ζωή του άλλαξε, μαζί της άλλαξαν και οι δικές μας… Μία διετής διακοπή με τα κιτρινόμαυρα της ΑΕΚ και οριστική αποχώρηση, με την πράσινη φανέλα το 1998. Συνολικά ο -κατά πολλούς- μεγαλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 30 χρόνων, αγωνίστηκε για 10 περίπου χρόνια με το Τριφύλλι στο στήθος, πετυχαίνοντας 125 γκολ στο Πρωτάθλημα Ελλάδας, 55 γκολ στο Κύπελλο και 23 γκολ στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Είναι 4ος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, στο Πρωτάθλημα, πίσω από τους Βαζέχα, Αντωνιάδη και Δομάζο και 2ος σκόρερ στο Κύπελλο και στην Ευρώπη.

Τα παιδικά μας χρόνια, ιδίως αυτών της δικής μου γενιάς, δηλαδή των γεννημένων στα 70’s – early 80’s, μεγάλωσαν με την εικόνα της πράσινης Asics με το Νο7 στην πλάτη. Ίσως ο Σαραβάκος να είναι και η κύρια αιτία που κάποιοι από εμάς δε νιώθουν τόση απέχθεια για τον αριθμό 7 τελικά…

Πόσα και πόσα παιδάκια έγιναν Παναθηναϊκοί από τον Δημήτρη… Κάθε εποχή τελικά χρειάζεται να έχεις στις τάξεις σου κι έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή-κράχτη. Τη δεκαετία του 1930 πολλοί Αθηναίοι και μη, έβαλαν το τριφύλλι παντοτινά στην καρδιά τους εξαιτίας του Άγγελου Μεσσάρη. Κι όταν άρχισαν να παλιώνουν οι αναμνήσεις του »ξανθού Άγγελου», εμφανίστηκε ένας »Στρατηγός», οποίος δημιούργησε τη δική του στρατιά Παναθηναϊκών οπαδών. Μετά ήρθε ο Σαραβάκος, μετά ο Βαζέχα και εσχάτως ο Τζιμπρίλ Σισσέ.

Ιδιαίτερη στιγμή όταν στις 10 Οκτωβρίου 1990 ο Σαραβάκος πέτυχε 5 γκολ εναντίον της Εθνικής Αιγύπτου, σε φιλικό παιχνίδι στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Δε μιλιόμουν προσωπικά όταν λίγες μέρες μετά ο Μάρκο Φαν Μπάστεν ισοφάριζε το ρεκόρ του Μητσάρα, σκοράροντας κι αυτός πέντε φορές σε αγώνα της Εθνική Ολλανδίας. Στα αθώα παιδικά μου μάτια ήθελα μόνο ο Δημήτρης να είναι πρώτος.


Όπως δε μιλιόμουν όταν συνειδητοποίησα πως τα 22 τέρματα που είχε πετύχει με τα γαλανόλευκα χρώματα δεν έφταναν για να ξεπεράσουν τα 29 του Νίκου Αναστόπουλου. Μεγαλώνοντας όμως η πίκρα μετριάστηκε σκεπτόμενος πως ο «μουστάκιας» ήταν κλασσικός φορ ενώ η δουλειά του Σαραβάκου δεν ήταν μόνο να σκοράρει αλλά και να δημιουργεί. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει την εκτελεστική του δεινότητα, από κάθε σημείο και με κάθε τρόπο; Πέναλτυ, φάουλ, κόρνερ ήταν προσωπική υπόθεση του Mr.7, και η συνήθης κατάληξη ήταν τα αντίπαλα δίχτυα.

Έχοντας πια ξεπεράσει τα πρώτα «άντα», πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, όχι προς το καλύτερο. Τι έμεινε για να σου θυμίζει τις παλιές καλές εποχές; Λίγα πράγματα…

Θα σας πω την αμαρτία μου.

Πριν λίγες μέρες σταμάτησα σε ένα περίπτερο. Άνοιξα το ψυγείο ΕΒΓΑ και έπεσα πάνω στον παιδικό μου πειρασμό. Αν και 31 πια, μόλις αντίκρυσα αυτό το μαγικό κυπελλάκι Carabola ξύπνησαν μέσα μου όλες οι εικόνες από το παρελθόν της δεκαετίας που έγινα Παναθηναϊκός, της δεκαετίας που μεγαλούργησε ο Δημήτρης Σαραβάκος.

Εικόνες όπως: Αυτοκινητάκια Majorette, το κάστρο των Playmobil, μπουγελόφατσες, μπάλα στο δρόμο με μπάλα select που μας την έκαναν δώρο σε γενέθλια, τηλεκατευθυνόμενα με χειριστήριο «πιστόλι» που πάντοτε μας μπέρδευε, φυσοκάλαμα με λαχταριστά μπιρμπιλόνια, διαφημίσεις «έχεις λεφτά, καν’ τα ομόλογα ΕΤΒΑ» και «φίλε οδηγέ, έβαλες Flash στην μπαταρία», τροχός της τύχης με »G-Poly» Πολυχρονίου, Γιάννης Αργυρίου σε μεταμεσονύχτια αθλητική εκπομπή Τετάρτης σε ΕΤ-2 με όλα τα ευρωπαϊκά γκολ….

Αλλά το κυριότερο: Αυτοκόλλητα καρουζέλ με φωτό Σαραβάκου.

Στα μόλις 8 δευτερόλεπτα που είχα ανοιχτό το ψυγείο αυτά και άλλα πολλά με πήγαν ξανά στα παιδικά μου χρόνια. Είμαι όμως αρκετά μεγάλος πια. Αν και το σκέφτηκα για λίγο, δεν βρήκα τη δύναμη να το χώσω στη χούφτα και να το φάω σε κάποιο από τα παγκάκια που ξεκουραζόμασταν μικροί μετά την μπάλα. Τελικά κώλωσα. Όπως κώλωσε και ο Μητσάρας, όταν στημένος στη βούλα του πέναλτυ με τη φανέλα της ΑΕΚ, άκουσε το γνωστό σύνθημα από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Και τελικά λύγισε. Όπως λύγισα κι εγώ, αγοράζοντας τελικά αντί για το Carabola, ένα Scandal. Ίσως γιατί στη σημερινή εποχή όλα είναι ένα μεγάλο «σκάνδαλο».

Εντάξει, τελειώνω, το παιχνίδι μπήκε στις καθυστερήσεις…

Σε ευχαριστούμε για όλα Δημήτρη Σαραβάκο.

Θα θυμόμαστε συχνά τα one man shows σου απέναντι σε ντόπιους και Ευρωπαίους.

Θα σε θαυμάζουμε σαν αρχηγό δίπλα στον Ντιέγκο το 1994 , με τη φανέλα της Μεικτής Κόσμου παρέα με τους Φραντζέσκολι, Βαλντεράμα, Μπατιστούτα, Γκούλιτ.

Δε θα θέλουμε να θυμόμαστε τη στιγμή που με τη φανέλα της ΑΕΚ, κλήθηκες από τα 11 βήματα να πληγώσεις τον κόσμο που σε λάτρεψε. Η μοίρα τελικά ήθελε να τη στείλεις άουτ την μπάλα. Ή μήπως το ήθελες κι εσύ κατά βάθος, ποιος ξέρει…

Θα θυμόμαστε όμως για πάντοτε τη στιγμή που για τελευταία φορά πάτησες το χορτάρι του ΟΑΚΑ, εκείνο το αυγουστιάτικο βράδυ του 2005, απέναντι στη Σαραγόσα…

Αχ, η ζωή μου το ξέρει
Αχ, η καρδιά μου το ξέρει
Αχ, η ψυχή μου το ξέρει

Πόσα αυτή υποφέρει
πόσα έχει τραβήξει
και δε βρίσκεται ένας
να σφυρίξει τη λήξη.

Αφιερωμένο σε όσους δε θέλουν να μεγαλώσουν. Και στο Δημήτρη μας. Να’ σουν εδώ…

Αr1stot3lis

Πηγή: greenzone.gr

Ετικέτες: Αθλητές ποδοσφαίρου. Δημήτρης Σαραβάκος.


Ο Σύλλογος Παλαιμάχων Αθλητών του Παναθηναϊκού Α.Ο. όλων των Αθλημάτων σας προσφέρει τη νέα υπηρεσία newsletter. Μέσω αυτής θα λαμβάνετε στο email σας ενημέρωση για τα τελευταία ιστορικά αθλητικά άρθρα, ανακοινώσεις, εκδηλώσεις του Συλλόγου μας.