Η «χρυσή ομάδα» άφησε αμέσως το στίγμα της στην ιστορία του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1930 έδωσε τις μεγάλες της «παραστάσεις». Οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός και ο Άρης διέθεταν έμπειρες ομάδες με διεθνείς και καταξιωμένους ποδοσφαιριστές. Κανείς δεν έδινε τύχη στη νεανική ομάδα του Κίνσλερ.
Την 1η Ιουνίου του 1930, ο Ολυμπιακός ανέβηκε στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας βέβαιος για το θρίαμβό του. Ο Παναθηναϊκός όμως εκείνη την ημέρα ήταν ασυναγώνιστος. Με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Άγγελο Μεσσάρη και άξιους συμπαραστάτες τον Μίμη Πιερράκο και τον Αντώνη Μηγιάκη, συνέτριψε με το αξεπέραστο 8-2 τον αντίπαλό του και έγραψε ιστορία. Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν σε ολόκληρη την πόλη, δεν είχαν προηγούμενο.
Λίγες ημέρες αργότερα, οι «πράσινοι» επικράτησαν επί του Άρη μέσα στη Θεσσαλονίκη με σκορ 4-1 και εξασφάλισαν το πρωτάθλημα. Ο κόσμος που περίμενε την αποστολή της ομάδας στο σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας, φώναζε το ιστορικό σύνθημα:
Εβάλαμε οχτώ στον Ολυμπιακό
Και άλλα τέσσερα στον Άρη
Γεια σου Άγγελε Μεσσάρη.
Η «χρυσή ομάδα» ήταν με διαφορά η καλύτερη που είχε εμφανιστεί στα ελληνικά γήπεδα. Και τη διαφορά έκανε κυρίως ο Άγγελος Μεσσάρης. Ο ποδοσφαιριστής – φαινόμενο που λατρεύτηκε από τους φιλάθλους και έπαιζε ποδόσφαιρο πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του.
Δυστυχώς οι χαρούμενες ημέρες δεν έμελλε να κρατήσουν πολύ. Το πρωτάθλημα του 1931 χάθηκε για ένα μόλις βαθμό και αμέσως μετά άρχισαν οι εσωτερικές διαμάχες που παραλίγο να οδηγήσουν το Σύλλογο στη διάλυση.
Η αρχή έγινε με την αποχώρηση του Άγγελου Μεσσάρη από το ποδόσφαιρο, σε ηλικία μόλις 22 ετών. Η διαμάχη του με τον Απόστολο Νικολαΐδη, στέρησε τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο από το μεγαλύτερο του αστέρι. Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του κόσμου της ομάδας, η απόφαση του «ξανθού άγγελου» ήταν αμετάκλητη και ο Παναθηναϊκός δέχτηκε ένα σημαντικότατο πλήγμα από το οποίο θα έκανε δεκαετίες να συνέλθει.
Λίγο αργότερα, ήρθε και η ώρα του διχασμού. Ο Σύλλογος χωρίστηκε σε δύο παρατάξεις και η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη. Η παράταξη του Απόστολου Νικολαΐδη υπερίσχυσε εκείνης του Σταμάτη Μερκούρη (γιου του δημάρχου Αθηναίων) και η ομάδα μπήκε σε φάση διάσπασης.
Οι επιπτώσεις της αναταραχής ήταν εμφανείς και στο αγωνιστικό κομμάτι. Πολλοί παίκτες αποχώρησαν και στη συνέχεια επέστρεψαν ενώ η ομάδα δεν μπορούσε να βρει την ηρεμία της. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο Παναθηναϊκός να μείνει μακριά από τους τίτλους παρότι είχε στις τάξεις του σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Μοναδική παρηγοριά η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1940. Λίγο πριν τα μαύρα σύννεφα του πολέμου καλύψουν τη χώρα μας.
Πηγή: pao.gr
Ετικέτες: Ιστορία ποδοσφαίρου. Ποδόσφαιρο.
