Η ανάληψη της προεδρίας της νεοσύστατης ΠΑΕ από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, έδωσε στον Παναθηναϊκό την οικονομική και διοικητική σταθερότητα που χρειαζόταν ώστε να εισέλθει στην εποχή του επαγγελματισμού.
Στο αγωνιστικό κομμάτι όμως, ο δρόμος ήταν αρκετά δύσκολος. Με εξαίρεση το Κύπελλο του 1982, οι πράσινοι έμειναν μακριά από τις επιτυχίες. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Γιάτσεκ Γκμοχ το καλοκαίρι του 1983 βρήκε τον Παναθηναϊκό με μία ομάδα γεμάτη νεαρούς και άπειρους ποδοσφαιριστές, η οποία προερχόταν από μία πολύ κακή σεζόν.
Ο Πολωνός όμως είχε το «μαγικό ραβδί» και μεταμόρφωσε αυτήν την άπειρη ομάδα σε πρωταθλήτρια και κυπελλούχο Ελλάδας, Κατακτώντας το νταμπλ του 1984. To καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς αποκτήθηκαν δύο ποδοσφαιριστές που έκαναν τη διαφορά στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Δημήτρης Σαραβάκος και ο Βέλιμιρ Ζάετς.
Ο Παναθηναϊκός με τα δύο νέα μεγάλα αστέρια στη σύνθεσή του, και άξιους συμπαραστάτες τους Χουάν Ραμόν Ρότσα, Θανάση Δημόπουλο, Νίκο Καρούλια, Γιάννη Κυράστα, Κώστα Ταράση, Κώστα Μαυρίδη και αρκετούς ακόμα, πραγματοποίησε μία εντυπωσιακή πορεία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1985, φτάνοντας ένα μόλις βήμα πριν τον τελικό. Απέκλεισε την ολλανδική Φέγενορντ, την Λίντφιλντ από τη Βόρεια Ιρλανδία και την Σουηδική Γκέτεμποργκ, «σταματώντας» μόνο από την πανίσχυρη Λίβερπουλ και την εχθρική διαιτησία του Ολλανδού Κάιζερ.
Το 1986 οι πράσινοι κατέκτησαν ένα ακόμα νταμπλ επικρατώντας με το εμφατικό 4-0 επί του Ολυμπιακού στον τελικό. Κατέκτησαν ακόμα 2 Κύπελλο (το 1988 επί του Ολυμπιακού του Γιώργου Κοσκωτά και το 1989 επί του Πανιωνίου) και πραγματοποίησαν μία ακόμα εξαιρετική ευρωπαϊκή πορεία τη σεζόν 1987-88 όταν έφτασαν στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ έχοντας αποκλείσει διαδοχικά τη γαλλική Οσέρ, τη μεγάλη Γιουβέντους και τη Χόνβεντ από την Ουγγαρία.
Πηγή: pao.gr
Ετικέτες: Ιστορία ποδοσφαίρου. Ποδόσφαιρο.
